Τον τρίτο διαδοχικό ευρωπαϊκό τίτλο του στους κρίκους, που θα τον ανεβάσει πολύ ψηλά στη «χρυσή βίβλο» του αγωνίσματος, θα διεκδικήσει το Σάββατο (22/04) ο Λευτέρης Πετρούνιας, στην «Σάλα Πολιβαλέντα» του Κλουζ.
Εφόσον τα καταφέρει εξίσου καλά όπως το 2015 στο Μονπελιέ και το 2016 στη Βέρνη, ο πρωταθλητής της Ειρήνης Περιστερίου θα μπει στο «τοπ 4» με τους πολυνίκες των κρίκων, ισοφαρίζοντας τους Σοβιετικούς θρύλους Γιούρι Τιτόφ (πρωταθλητής Ευρώπης 1957, ’59, ’61) και Μιχαήλ Βορονίν (1967, ’69, ’71) και πλησιάζοντας σε απόσταση βολής τον Ιταλό ρέκορντμαν Γιούρι Κέκι, ο οποίος έχει στην συλλογή του τέσσερις ευρωπαϊκούς τίτλους και μάλιστα συνεχόμενους (1990, ’92, ’94, ’96).
Παράλληλα με το «θρι-πιτ», όμως, ο 27χρονος Έλληνας θα κυνηγήσει και ένα επίτευγμα που έχει επαναληφθεί μόνο μια φορά τα τελευταία 60 χρόνια: Να γίνει ο μόλις δεύτερος σπεσιαλίστας των κρίκων, ο οποίος θα στεφθεί πρωταθλητής Ευρώπης αμέσως μετά από έναν Ολυμπιακό θρίαμβο, χωρίς να κάνει διάλειμμα από τις επιτυχίες.
Κάθε μετα-Ολυμπιακή χρονιά είθισται να αποτελεί περίοδο αποχής ή αγωνιστικής ύφεσης για αρκετούς πρωταθλητές της ενόργανης, που χρειάζονται χρόνο για να ξεκουραστούν από την υπερπροσπάθεια των προηγούμενων ετών, να αναζητήσουν νέα κίνητρα, ή ακόμη και να προσαρμοστούν στις απαιτήσεις του νέου Κώδικα Βαθμολογίας.
Έτσι, στην 60χρονη κοινή ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων και των ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων ενόργανης, μόνο μία φορά ο «χρυσός» Ολυμπιονίκης των κρίκων συμμετείχε με ανάλογη επιτυχία στο ευρωπαϊκό που ακολούθησε: Συνέβη το 1989, όταν ο Ανατολικογερμανός Χόλγκερ Μπέρεντ αναδείχθηκε πρωταθλητής Ευρώπης, λίγους μήνες μετά τον θρίαμβό του στην Σεούλ.
Το ίδιο ακριβώς θα επιχειρήσει και ο Έλληνας Ολυμπιονίκης του Ρίο, αποδεικνύοντας ότι είναι ασταμάτητος και ότι έχει πολλές ακόμη επιτυχίες μπροστά του…
