Το σύνθημα με το οποίο ο Βλάσης Μάρας είχε έρθει στο Λονδίνο, για το 41ο παγκόσμιο πρωτάθλημα ενόργανης γυμναστικής, ήταν «όλα ή τίποτα». Το ρίσκο, όμως, δεν του βγήκε και η πτώση στον προκριματικό του μονόζυγου σήμανε το πρόωρο τέλος της διοργάνωσης για τον ίδιο.
Για την είσοδο στην οκτάδα, απαιτούνταν τελικά μόλις 15,100 βαθμοί, επίδοση που φυσιολογικά ο 26χρονος πρωταθλητής πετυχαίνει με κλειστά μάτια. «Μερικές φορές, στα εύκολα είναι που δεν τα καταφέρνουμε. Θα μπορούσα να είχα μπει στην οκτάδα για… πλάκα. Και στον τελικό να περνούσα, όμως, η 2η ή η 3η θέση δεν θα με ικανοποιούσε. Το είχα πει από την αρχή. Η φιλοσοφία μου σ’ αυτόν τον αγώνα ήταν να ρισκάρω και ό,τι βγει», τονίζει ο αθλητής του Δημήτρη Ράφτη και συμπληρώνει: «Στη γυμναστική ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος. Μέσα σε μία στιγμή, μπορεί να γίνει το λάθος. Συνέβη σ’ ένα δύσκολο σημείο του προγράμματός μου, το οποίο όμως έχω ‘βγάλει’ πολλές φορές μέχρι σήμερα. Μετά την πτώση, όλα τέλειωσαν. Η πρόκριση είχε χαθεί και δεν είχε νόημα να κυνηγήσω κάτι».
Με δύο παγκόσμιους τίτλους (Γάνδη 2001, Ντέμπρετσεν 2002) στην συλλογή του, περισσότερους από κάθε άλλον εν ενεργεία αθλητή του μονόζυγου, ο Βλάσης Μάρας εξακολουθεί να είναι πολυνίκης του θεσμού στο συγκεκριμένο όργανο, μαζί με λίγους και εκλεκτούς πρωταθλητές του παρελθόντος: Τον Ισπανό Χεσούς Καρμπάγιο (1996, 1999), τον Κινέζο Λι Τσουνγιάνγκ (1989, 1991), τον σπουδαίο Σοβιετικό Ντμίτρι Μπιλοζέρτσεφ (1983, 1987), καθώς και τρεις ακόμα προπολεμικούς γυμναστές, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνεται ο Σλοβένος θρύλος Λέον Στούκελι, νικητής στις διοργανώσεις του 1922 και 1926.
Παρόλα αυτά, όμως, ο πρωταθλητής της Ειρήνης Περιστερίου δεν μπορεί να κρύψει ότι είναι «σκασμένος» από αυτό που συνέβη το βράδυ της Τρίτης (13/10) στην «O2 Arena»: «Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, είχα την τύχη να κατακτήσω μετάλλιο σε κάθε συμμετοχή μου τα τελευταία χρόνια, αλλά αντίθετα στα πιο πρόσφατα παγκόσμια πρωταθλήματα δεν συνέβη το ίδιο. Με πειράζει να δίνω στους αντιπάλους μου την ευκαιρία να παίρνουν θέσεις και διακρίσεις που ξέρω ότι ανήκουν σ’ εμένα. Νιώθω ότι εγώ έδωσα σε κάποιον άλλον τη δυνατότητα να περάσει στον τελικό, επειδή δεν έδειξα αυτό που μπορώ να είμαι».
Σε κάθε περίπτωση και παρά την πικρία του αποκλεισμού, το 2009 κλείνει με θετικό πρόσημο για τον Μάρα, που τον περασμένο Απρίλιο είχε κατακτήσει στο Μιλάνο τον τέταρτο ευρωπαϊκό τίτλο του, επίτευγμα δίχως προηγούμενο: «Ασφαλώς πρόκειται για μια επιτυχημένη χρονιά. Είναι πολύ θετικό το γεγονός ότι κάθε χρόνο είμαι μέσα στα μετάλλια και μάλιστα σ’ ένα ριψοκίνδυνο όργανο. Τώρα θα ξεκουραστώ για μια εβδομάδα και μετά θα ξεκινήσω να σκέφτομαι το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της επόμενης χρονιάς. Θα είναι δύσκολη προετοιμασία, αφού θα πρέπει να ξαναμπώ στο σύνθετο ατομικό για πρώτη φορά από το 2007».
Όσο για τους ανοιχτούς λογαριασμούς που αφήνει φεύγοντας από το Λονδίνο, ο Βλάσης Μάρας προειδοποιεί τους αντιπάλους του ότι ο επόμενος γύρος θα του ανήκει: «Πολλές φορές είχα την τύχη να επιστρέψω στο ίδιο μέρος για να αγωνιστώ ξανά. Το βλέπω σαν προσωπικό στοίχημα με τον εαυτό μου. Έχασα το παγκόσμιο τίτλο στο Λονδίνο, για να κερδίσω στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Έτσι το βλέπω. Θα τα ξαναπούμε το 2012 λοιπόν…».
