Οι έφηβοι κέρδισαν το στοίχημα με τους άνδρες. Πέτυχαν καλύτερη θέση (7η έναντι 12ης) διατήρησαν τα κεκτημένα του 2006 στο Βόλο, όμως η αλήθεια είναι ότι οι πρωταγωνιστές ήταν στεναχωρημένοι. Η 6η θέση που κατέλαβε η Ισπανία χάθηκε για 75 χιλιοστά, που όπως λένε οι έφηβοι της ελληνικής γυμναστικής δεν είναι τίποτα περισσότερο από μία ανάποδη λαβή, ή ένα τρέμουλο στους κρίκους. Ας είναι…
Ο Γιώργος Αγγέλου, ο υπεύθυνος προπονητής των Κοσμίδη και Κέκελου δεν θα μπορούσε να περιμένει κάτι περισσότερο: «Ήρθαμε για τέσσερις τελικούς και αυτούς πήραμε. Ο Κοσμίδης είναι 1ος στο έδαφος, κερδίζει και τους άνδρες στο πρόγραμμά του, οπότε δεν ανησυχούσα για την εμφάνισή του. Ο Κέκελος ήταν το απροσδόκητο. Τι να πω; Πρώτη του μεγάλη διεθνής εμφάνιση και λίγο έλειψε να μπει και στην δωδεκάδα του σύνθετου ατομικού. Εκνευρίστηκε και με το δίκιο του όταν έκανε την πτώση στον πλάγιο ίππο γιατί εκείνη την στιγμή ήταν 6ος και υπολείπονταν δύο όργανα. Όμως μου άρεσε που πείσμωσε. Οι τελικοί της Κυριακής είναι ανοιχτοί, όλα μπορούν να συμβούν, αλλά αυτό το πρωινό στις ασκήσεις εδάφους (σ.σ. 10.30) και το άλμα (11.20) είναι λίγο βάρβαρο. Αλλά το ξέραμε. Εάν πάντως πρέπει να μιλήσουμε για απροσδόκητο, τότε ο Πετρούνιας ήταν η έκπληξη. Ήρθε χωρίς καμία εμπειρία και καθάρισε στους κρίκους. Πολύ μεγάλη εμφάνιση».
Τι λένε όμως οι πρωταγωνιστές, που αν μη τι άλλο εμφανίζονται έτοιμοι για τα πάντα; Το νεαρό άλλωστε της ηλικίας. Κάτι που αρέσει σε όλους, όμως οι προπονητές τρέμουν γιατί δεν ξέρουν τι θα δουν σε έναν αγώνα.
Ο Λευτέρης Κοσμίδης (περιμένει ακόμη το δώρο του για τα γενέθλια της περασμένης Τρίτης, όταν και ουσιαστικά τελείωσε ο κύκλος του ως έφηβος) έχει τον αέρα του Παγκόσμιου πρωταθλήματος Ανδρών στο έδάφος και παραμένει προσγειωμένος αλλά έως την Κυριακή: «Γιατί να είμαι χαρούμενος; Ικανοποιημένος για την συμμετοχή στους τελικούς που είχα ως στόχο κι από εκεί και πέρα την Κυριακή θα… τρελαθώ. Στο άλμα θα κάνω ό,τι μπορώ, αλλά στο έδαφος οι άλλοι έχουν το πρόβλημα, όχι εγώ. Είμαι μία χαρά και την Κυριακή θα πάρω το μετάλλιο που μου ανήκει»…
Ο Σταύρος Κέκελος άγγιξε την διάκριση σε επίπεδο σύνθετου ατομικού και αυτό τον πείραξε πολύ: «Ναι, γιατί να μην με πειράξει; Ημουν έκτος εκείνη τη στιγμή και έπαιζα για κάτι καλύτερο. Λογικό είναι να με πονέσει η πτώση. Όμως, η ρεβάνς την Κυριακή. Στο έδαφος δεν μπορώ το χρυσό μετάλλιο γιατί ανήκει στον Λευτέρη, αλλά στο άλμα θα τον κερδίσω και θα κάνω ό,τι καλύτερο. Θέλω κι εγώ μετάλλιο. Άλλωστε όλοι παίζουμε από την αρχή, έτσι δεν είναι; Είμαι ευχαριστημένος αλλά τα καλύτερα έρχονται».
Η έκπληξη του τουρνουά είναι ο Λευτέρης Πετρούνιας. Μετά από τρία χρόνια επέστρεψε στην Εθνική ομάδα και όπως λέει: «Είχα σαν στόχο να μπω στην Εθνική ομάδα και τα κατάφερα. Ηθελα να έρθω εδώ και να αγωνιστώ, το κατάφερα. Τώρα είμαι και σε τελικό. Γιατί να μην κάνω το κάτι περισσότερο; Το χάρηκα πολύ αυτό με την πρόκριση, λυπάμαι που πέταξα έξω από την οκτάδα τον Λευτέρη, αλλά νομίζω ότι μπορώ να βγω ακόμη και 3ος. Λίγη τύχη να έχω κι όλα θα γίνουν»…
Η πιο σταθερή δύναμη στο τουρνουά ήταν ο Κώστας Καραντώνας. Σε μονόζυγο και πλάγιο ίππο ήταν ο καλύτερος και πολύ καλός στο δίζυγο. Για πρωτάρης, όχι κι άσχημα. «Ηταν μία πολύ όμορφη εμπειρία. Ηταν ένας πολύ σημαντικός αγώνας, θέλαμε την 6η θέση για να κλείσουμε την παρουσία μας στους έφηβους αλλά αυτά τα χιλιοστά μας έχουν πειράξει πολύ. Δεν πειράζει. Η προσπάθεια δεν λένε ότι μετράει;».
Τελευταίος, αλλά πρώτος σε καθένα από τα έξι όργανα για λόγους τακτικής (κάτι που αναγνωρίζουν οι άλλοι συναθλητές του και τον ευχαριστούν από βάθους καρδιάς) ο Γιώργος Γεωργιάδης. «Εγώ ήμουν ο οδηγός. Ήξερα ότι θα αγωνιστώ πρώτος και ήμουν έτοιμος ψυχολογικά ακόμη και χωρίς προθέρμανση. Αυτός ήταν ο ρόλος μου, μου άρεσε και αγωνίστηκα ώστε οι άλλοι να ξέρουν τι πρέπει να κάνουν περισσότερο. Η αποστολή μου είναι παράξενη. Πρέπει να κάνω το πρόγραμμά μου απόλυτα σταθερά, να δώσω την βάση για να δουλέψουν οι συμπαίκτες μου και βέβαια να τους προετοιμάσω για τι θα αντιμετωπίσουν όταν θα είναι στον αέρα».
