Τις προσδοκίες του ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου, αλλά και τα σχέδιά του για το απώτερο μέλλον, αποκάλυψε ο Βλάσης Μάρας, στην εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη που παραχώρησε στο www.gymnastics.gr. Ο 25χρονος πρωταθλητής της ενόργανης γυμναστικής απάντησε μεταξύ άλλων σε ερωτήσεις που του είχαν απευθύνει φίλαθλοι, μέσω της επίσημης ιστοσελίδας της Ε.Γ.Ο..
Ο Βλάσης Μάρας, ο οποίος έχει επιλεγεί από την Ε.Γ.Ο. να εκπροσωπήσει την ελληνική ενόργανη γυμναστική ανδρών στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου, αποκάλυψε τις σκέψεις του για το μεγάλο ραντεβού του ερχόμενου Αυγούστου και παράλληλα αναφέρθηκε σε λιγότερο γνωστές πτυχές της ζωής του.
Τι σημαίνει για σένα το γεγονός ότι επιλέχθηκες να εκπροσωπήσεις την ελληνική ενόργανη ανδρών στους Ολυμπιακούς Αγώνες;
Είναι μεγάλη ευθύνη και τιμή για μένα. Θα κάνω ό,τι μπορώ, όπως πάντοτε, για να ανταποκριθώ στις προσδοκίες. Όλοι πιστεύουν σ’ εμένα και ελπίζω να τους δικαιώσω. Κάθε αγώνας βέβαια είναι θέμα ημέρας. Εκείνο που θα φροντίσω, είναι να πάω στο Πεκίνο όσο καλύτερα προετοιμασμένος γίνεται, ώστε να παλέψω για το καλύτερο.
Με ποια όνειρα θα πας στο Πεκίνο;
Ο μεγάλος στόχος είναι ένα μετάλλιο στο μονόζυγο. Θέλω να φύγω από το Πεκίνο ως Ολυμπιονίκης. Φυσικά κοιτάω προς την πρώτη θέση και θα κυνηγήσω το χρυσό μετάλλιο, αλλά οι ισορροπίες θα είναι λεπτές. Αν πάντως εκτελέσω ένα καλό πρόγραμμα, θα ανέβω στο βάθρο. Οι διεκδικητές των μεταλλίων στο μονόζυγο είναι μετρημένοι στα δάχτυλα. Θεωρώ ότι ανήκω στην κορυφαία πεντάδα στο συγκεκριμένο όργανο. Ουσιαστικά, ένας είναι ο πολύ δύσκολος αντίπαλος για μένα, ο Γερμανός Φάμπιαν Χαμπίχεν. Εγώ πάντως προετοιμάζομαι για το χρυσό.
Ποιους θεωρείς ως τους κυριότερους ανταγωνιστές σου στο μονόζυγο;
Ήδη ανέφερα τον Χαμπίχεν. Από εκεί και πέρα, είναι ο Σλοβένος Αλιάζ Πεγκάν, ο οποίος πάντως θα είναι απών από το Πεκίνο, καθώς και ο Αυστραλός Φιλίπ Ρίτζο, που έχει δυνατότητες αλλά δεν είναι μόνιμα στο προσκήνιο. Και φυσικά, δεν μπορώ να ξεχάσω τον καλό μου φίλο, τον Ιταλό Ιγκόρ Κασίνα, ο οποίος με έχει φιλοξενήσει και στο σπίτι του έξω από το Μιλάνο. Αυτοί οι τέσσερις πιστεύω ότι είναι οι κυριότεροι αντίπαλοί μου.
Μπορούμε να περιμένουμε από εσένα μια Ολυμπιακή διάκριση και στο άλμα;
Έχω δυνατότητες για μετάλλιο και στο άλμα αν κάνω σωστές εκτελέσεις, αλλά εκεί υπάρχουν πολλοί ανταγωνιστές. Εφόσον μου βγουν τα άλματά μου, μπορώ να μπω στον τελικό και μετά όλα θα είναι ανοιχτά. Πρόκειται άλλωστε για το πιο απρόβλεπτο αγώνισμα. Μπορεί όλοι οι αθλητές να πέσουν, μπορεί όλοι να σταθούν όρθιοι, ποτέ δεν ξέρεις τι θα γίνει στο άλμα.
Στην πρώτη σου συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες, το 2004 στην Αθήνα, είχες μείνει άδικα εκτός τελικού στο μονόζυγο. Έπειτα από σχεδόν τέσσερα χρόνια, πώς νιώθεις όποτε το σκέφτεσαι;
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Αθήνας ήταν δυσφήμηση για την ενόργανη γυμναστική. Παραβιάστηκαν ξεκάθαρα οι κανονισμοί, όχι μόνο για μένα, αλλά και για πολλούς αθλητές. Έγινε μεγάλη αδικία σε βάρος μου. Δεν με πειράζω αν χάσω σ’ έναν αγώνα επειδή οι αντίπαλοί μου είναι καλύτεροι. Με πειράζει πολύ όποτε έχω χάσει κάποια διάκριση επειδή δεν τηρούνται οι κανονισμοί. Και ήταν αρκετές οι φορές που συνέβη αυτό, όχι μόνο στην Αθήνα.
Μετά από την εμπειρία του 2004, που ήταν η πρώτη μου στο θεσμό, για μένα καταστράφηκε το Ολυμπιακό ιδεώδες. Έχει καταρριφθεί μέσα μου ο μύθος των Ολυμπιακών Αγώνων. Δεν τους βάζω πια στο ίδιο ύψος όπως παλιά, έχουν πέσει στα μάτια μου.
Το «αγκάθι» που σου έμεινε από την Αθήνα σε επιβαρύνει ψυχολογικά ή σε πεισμώνει περισσότερο ενόψει Πεκίνου;
Με πεισμώνει. Εννοείται ότι αν πάρω μετάλλιο στο Πεκίνο θα το χαρώ πολύ, αλλά νομίζω ότι δεν θα νιώσω τόσο χαρούμενος όσο θα ήμουν αν το έπαιρνα στην Αθήνα. Έτσι κι αλλιώς, πιστεύω ότι στην ενόργανη ένα παγκόσμιο πρωτάθλημα είναι πολύ πιο δύσκολο από μια Ολυμπιακή διοργάνωση, επειδή στο παγκόσμιο έχεις να ανταγωνιστείς όλους τους σπουδαίους αθλητές και όχι μόνο ορισμένους από αυτούς. Η σπουδαιότητα των Ολυμπιακών Αγώνων είναι ότι γίνονται μια φορά στα τέσσερα χρόνια.
Το 2004 είχες την ατυχία να αγωνιστείς πρώτος – πρώτος, στον πρωινό όμιλο, στον οποίο οι κριτές είναι πιο «σφιχτοί» στη βαθμολογία τους. Περιμένεις καλύτερη κλήρωση αυτή τη φορά;
Αν κληρωθώ να αγωνιστώ πάλι πρώτος, δεν θα είναι ό,τι καλύτερο για μένα. Εφόσον όμως εκτελέσω σωστά το πρόγραμμά μου, είμαι βέβαιος ότι δεν θα ξανασυμβεί το ίδιο. Αυτή τη φορά οι κριτές θα είναι πιο προσεκτικοί απέναντί μου, αλλά και γενικότερα. Δεν θα θέλουν να ξαναγίνουν όσα έγιναν στην Αθήνα.
Η δεύτερη κυριότερη διοργάνωση της χρονιάς είναι το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Λοζάνης, που θα γίνει τον ερχόμενο μήνα. Ποιες θα είναι οι προσδοκίες σου εκεί;
Θα πάω για δύο μετάλλια. Εκτός από το μονόζυγο, όπου θέλω παντού και πάντα να πρωταγωνιστώ, πιστεύω ότι μπορώ να τα καταφέρω και στο άλμα. Αν τα άλματά μου βγουν όπως πρέπει, θα μπω σίγουρα στην οκτάδα του τελικού. Το έχω ξανακάνει, άλλωστε. Αυτή τη φορά, όμως, δεν θέλω απλώς να είμαι φιναλίστ σε δύο όργανα, αλλά και να προσπαθήσω να πάρω ισάριθμα μετάλλια.
Ποιο είναι κατά τη γνώμη σου το στοιχείο που σε κάνει να ξεχωρίζεις από τους αντιπάλους σου στο μονόζυγο;
Το ότι μπορώ να εκτελώ τις ασκήσεις όπως ακριβώς πρέπει, ώστε να φαίνονται ωραίες. Ακόμα και την πιο απλή άσκηση, μπορώ να την εκτελέσω με τρόπο που θα μοιάζει όμορφη. Πιστεύω ότι τα περισσότερα μετάλλια τα έχω κερδίσει από την σωστή εκτέλεση και όχι από την δυσκολία των ασκήσεων. Θα μπορούσα να προσθέσω στο νέο πρόγραμμά μου στοιχεία που θα ανέβαζαν πολύ τον αρχικό βαθμό δυσκολίας, αλλά δεν θα ήταν η σωστή κίνηση. Δεν θέλω να διακινδυνεύσω την σταθερότητα του προγράμματος, αφού σημασία έχει να πετυχαίνω μια την απόλυτα σωστή εκτέλεση.
Κατά καιρούς βέβαια έχω δοκιμάσει με επιτυχία και πολύ δύσκολες ασκήσεις. Το πέταγμα που επρόκειτο να πάρει το όνομά μου, θα περάσουν πολλά χρόνια για να το εκτελέσει άλλος αθλητής. Το πέταγμα αυτό ήταν εξέλιξη μιας άσκησης του Πεγκάν. Ακόμα και ο ίδιος ο Σλοβένος, όμως, είχε πει ότι ένα τέτοιο πέταγμα ήταν αδύνατο να το κάνει ένας αθλητής.
Μέχρι πότε πιστεύεις ότι θα μπορείς να πρωταγωνιστείς σε διεθνές επίπεδο;
Αν είμαι καλά στην υγεία μου, σίγουρα θα συνεχίσω σε υψηλό επίπεδο μέχρι και το 2012. Θέλω να μείνω μέσα στους κορυφαίους για άλλη μια πενταετία και πιστεύω ότι έχω τις δυνατότητες. Στο ξεκίνημα της καριέρας μου στην Εθνική, είχα πει ότι με ενδιαφέρει να έχω σταθερά διακρίσεις. Μεταξύ 2000 και 2007 απέδειξα ότι έχω διάρκεια και έτσι θέλω να συνεχίσω και στο εξής. Εξάλλου, η γυμναστική είναι πλέον όλη μου η ζωή.
Και με τι σχεδιάζεις να ασχοληθείς όταν σταματήσεις την ενόργανη;
Δεν ξέρω ακόμα, αλλά δεν με πολυενδιαφέρει να γίνω προπονητής, τουλάχιστον έτσι όπως σκέφτομαι σήμερα. Θεωρώ ότι η προπονητική είναι δύσκολη και εγώ θέλω να είμαι από τους καλύτερους σε ό,τι κι αν κάνω. Το βέβαιο είναι ότι θα παραμείνω στο χώρο της γυμναστικής. Δεν ξέρω με ποια ιδιότητα, αλλά θα συνεχίσω να είμαι κοντά στο άθλημα, για να βοηθήσω όπως μπορώ.
Ποιο δρόμο φαντάζεσαι ότι θα είχες ακολουθήσει στη ζωή σου, αν δεν είχες γίνει πρωταθλητής της γυμναστικής;
Είναι κάτι που δεν το σκέφτηκα ποτέ. Ούτε όμως είχα θέσει στόχο να γίνω πρωταθλητής στην ενόργανη. Ο πρωταθλητισμός ήρθε μόνος του. Για μένα, πάντως, η γυμναστική δεν είναι επάγγελμα. Είναι κάτι διαφορετικό, σαν μια τέχνη θα έλεγα. Αισθάνομαι λίγο σαν τους ζωγράφους, για παράδειγμα, που στην πραγματικότητα δεν ασκούν ένα επάγγελμα, αλλά εκφράζονται μέσα από αυτό που κάνουν.
Παράλληλα, είσαι φοιτητής στα ΤΕΦΑΑ. Προλαβαίνεις να παρακολουθείς τα μαθήματα;
Η αλήθεια είναι πως όχι. Έχω πάντως βάλει στόχο να ασχοληθώ πιο εντατικά με την σχολή μου από το φθινόπωρο, μετά τους Ολυμπιακούς του Πεκίνου. Είναι δύσκολο να συνδυάσεις τον πρωταθλητισμό με τις σπουδές, επειδή η προετοιμασία υψηλού επιπέδου απορροφά όλη σου την ενέργεια. Πρέπει υποχρεωτικά να βάζεις προτεραιότητες.
Μια άλλη σου αγάπη είναι ο μηχανοκίνητος αθλητισμός. Υπάρχει περίπτωση να σε δούμε και ως οδηγό αγωνιστικών αυτοκινήτων στο μέλλον;
Αυτό είναι σίγουρο. Θέλω να ασχοληθώ με την οδήγηση ως χόμπι, συνδυάζοντάς το με την ενόργανη. Μπορεί να το κάνω μετά το Πεκίνο, μπορεί και σε δύο χρόνια. Είναι κάτι που με ενθουσιάζει και θέλω να ασχοληθώ ενεργά. Στόχος μου είναι να τρέξω σε κάποια ράλι και σε κάποιες αναβάσεις, όχι για να πρωταγωνιστήσω αλλά απλώς για να το ευχαριστηθώ.
Πόσα αυτοκίνητα έχεις;
Έχω τρία. Ένα αγωνιστικό Citroen AX, ένα άλλο Citroen AX για να το χρησιμοποιώ μέσα στην πόλη, καθώς και ένα Mitsubishi Lancer EVO.
Υπάρχει κάτι ακόμα που σχεδιάζεις για το μέλλον;
Θέλω κάποια στιγμή να δημιουργήσω την προσωπική μου ιστοσελίδα στο Ίντερνετ. Είναι πάντοτε στα υπόψη μου, αλλά ακόμα δεν έχω βρει το χρόνο για να το κάνω.
Ποιοι είναι οι αθλητές της ενόργανης που θαυμάζεις περισσότερο;
Θαυμάζω εκείνους που έχουν διάρκεια στην απόδοσή τους και μπορούν να πρωταγωνιστούν ακόμα και όταν φτάσουν σε μεγάλη ηλικία. Γι’ αυτό, εκτιμώ πάρα πολύ τον Βούλγαρο Γιορντάν Γιόβτσεφ και τον Σλοβένο Αλιάζ Πεγκάν, που αποτελούν δύο τέτοιες περιπτώσεις. Μάλιστα, εκτός από σπουδαίοι αθλητές με καριέρα πολλών ετών, είναι επιπλέον πραγματικοί κύριοι στην συμπεριφορά τους.
Εκτός γυμναστικής, ποιες προσωπικότητες του αθλητισμού ξεχωρίζεις;
Τον Μάικλ Τζόρνταν και τον Μίκαελ Σουμάχερ, για τη διάρκειά τους στο χρόνο και για την ικανότητά τους να επιστρέψουν και να κρατηθούν στην κορυφή. Όπως είπα, οι διαχρονικές αξίες είναι αυτές που μου αρέσουν. Γι’ αυτό άλλωστε οδηγώ το Citroen AX, που είναι ένα μοντέλο 16 ετών…
Ποιες είναι οι πρώτες σκέψεις που σου έρχονται στο μυαλό όταν ακούσεις: α) Ολυμπιακοί Αγώνες 2004, β) Ολυμπιακοί Αγώνες 2008, γ) Δημήτρης Ράφτης;
α) Πικρία. Κρίμα. Αυτές οι λέξεις τα λένε όλα.
β) Πάμε φουλ! Πρόσω ολοταχώς, για να χρησιμοποιήσω έναν ναυτικό όρο, αφού είμαι ανθυποπλοίαρχος του Πολεμικού Ναυτικού.
γ) Το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι… «μπαμπάς»! Ξέρω τον προπονητή μου πάρα πολλά χρόνια, περνώ σχεδόν όλη τη μέρα μαζί του και τον βλέπω περισσότερο από ό,τι ακόμα και τον ίδιο μου τον πατέρα. Μου έχει σταθεί πολύ και με έχει κάνει αυτό που είμαι σήμερα. Με έχει ζορίσει πολύ και έχουμε τσακωθεί πολλές φορές, αλλά πάντα έβγαινε κάτι καλό στο τέλος. Όταν είσαι πιτσιρικάς δεν το πολυκαταλαβαίνεις, αλλά όταν πλέον φτάνεις ψηλά, βλέπεις για ποιο λόγο έπρεπε να φας όλη αυτήν την πίεση. Τον ευχαριστώ πάρα πολύ για όλα αυτά που έχει κάνει για μένα.
Πώς βλέπεις την εξέλιξη της γυμναστικής μετά την αλλαγή του κώδικα βαθμολογίας;
Με την εφαρμογή της ανοιχτής βαθμολογίας, ξεχώρισαν οι κορυφαίοι αθλητές από τους απλώς καλούς. Όταν μπορείς να βάλεις στο πρόγραμμά σου πολλές δύσκολες ασκήσεις και να τις εκτελέσεις σωστά, ξεχωρίζουν οι 5-10 καλύτεροι σε κάθε όργανο. Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε ότι οι πραγματικά καλύτεροι φαίνονται στην εκτέλεση. Η διεθνής ονομασία του αθλήματός μας είναι καλλιτεχνική γυμναστική (artistic gymnastics) και πρέπει αυτό που παρουσιάζουμε να είναι καλλιτεχνικό και ωραίο, όχι απλώς δύσκολο.
Ποια είναι η αρχική αξία στο πρόγραμμά σου στο μονόζυγο και πώς γίνεται η βαθμολόγηση; Ο αρχικός βαθμός δυσκολίας παραμένει αμετάβλητος ή μεταβάλλεται και αυτός, ανάλογα με την εκτέλεση;
Το φετινό πρόγραμμά μου στο μονόζυγο έχει αρχικό βαθμό δυσκολίας (A score) 6,80. Σ’ αυτόν προστίθεται ο βαθμός εκτέλεσης (B score), που ξεκινά για όλους από το 10,00. Έτσι, η συνολική αρχική αξία του προγράμματός μου είναι 16,80 βαθμοί. Ακόμα όμως κι αν κάνεις την τέλεια εκτέλεση, δεν θα πάρεις ποτέ τον άριστο βαθμό. Με το που ξεκινά κάθε αθλητής το πρόγραμμά του, γνωρίζει ότι θα του αφαιρεθούν περίπου 0,40 βαθμοί, ακόμα κι αν εκτελέσει καταπληκτικά το πρόγραμμά του. Αυτή είναι η πρακτική που ακολουθούν πάντοτε οι κριτές κατά τη βαθμολόγηση.
Οι ασκήσεις χωρίζονται σε έξι επίπεδα δυσκολίας και κάθε αθλητής έχει περιγράψει αναλυτικά από πριν στους κριτές το πρόγραμμα που θα κάνει. Εκτός από τις μειώσεις βαθμολογίας για κάθε μικρό ή μεγάλο λάθος στην εκτέλεση, οι κριτές μπορεί να μειώσουν και τον αρχικό βαθμό δυσκολίας, αν αποφασίσουν ότι δεν εκτέλεσες τον προβλεπόμενο αριθμό ασκήσεων με τον τρόπο που έπρεπε ή αν κατατάξουν ορισμένες ασκήσεις σου σε χαμηλότερη κατηγορία δυσκολίας.
