Ιστορική αναδρομή

ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ Ε.Γ.Ο.

Η Ελληνική Γυμναστική Ομοσπονδία, η οποία αποτελεί τον επίσημο φορέα διάδοσης και ανάπτυξης όλων των μορφών της αγωνιστικής γυμναστικής στην Ελλάδα, ιδρύθηκε το 1997. Η λειτουργία της Ελληνικής Γυμναστικής Ομοσπονδίας ξεκίνησε επίσημα τον Φεβρουάριο του 1997, ενώ ο δρόμος για την ίδρυση μιας ανεξάρτητης αθλητικής Ομοσπονδίας γυμναστικής στην Ελλάδα είχε ανοίξει από τον Σεπτέμβριο του 1996. Μέχρι τότε, οι δραστηριότητες της ελληνικής αγωνιστικής γυμναστικής υπάγονταν διοικητικά στον Σύνδεσμο Ελληνικών Γυμναστικών και Αθλητικών Σωματείων (Σ.Ε.Γ.Α.Σ.).

Από το 1997 μέχρι σήμερα, η Ελληνική Γυμναστική Ομοσπονδία έχει τελέσει με απόλυτη επιτυχία πολλές διεθνείς διοργανώσεις κορυφαίου επιπέδου. Μεταξύ άλλων, η Ε.Γ.Ο. διοργάνωσε το 13ο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ρυθμικής Γυμναστικής (Πάτρα 1997), το 2ο Ευρωπαϊκό Μάστερ Ενόργανης / Ρυθμικής Γυμναστικής (Πάτρα 1999), το 24ο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ενόργανης Γυμναστικής Γυναικών / Νεανίδων και 25ο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ενόργανης Γυμναστικής Ανδρών / Εφήβων (Πάτρα 2002), το Παγκόσμιο Κύπελλο Ενόργανης Γυμναστικής (Θεσσαλονίκη 2003), το 6ο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ακροβατικής Γυμναστικής Ανδρών / Γυναικών και Εφήβων / Νεανίδων (Θεσσαλονίκη 2005), το 26ο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ενόργανης Γυμναστικής Γυναικών / Νεανίδων και 27ο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ενόργανης Γυμναστικής Ανδρών / Εφήβων (Βόλος 2006), καθώς και το 28ο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ρυθμικής Γυμναστικής (Πάτρα 2007), το οποίο αποτέλεσε και προολυμπιακό τουρνουά για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου.

Επιπλέον, η Ελληνική Γυμναστική Ομοσπονδία φιλοξένησε το 18ο Συνέδριο της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Γυμναστικής (UEG) το 2001 στην Κασσάνδρα Χαλκιδικής και το 74ο Συνέδριο της Διεθνούς Ομοσπονδίας Γυμναστικής (FIG) το 2002 στην Αθήνα.

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗΣ

Το ξεκίνημα

Η αγωνιστική γυμναστική εμφανίστηκε στην Ελλάδα λίγο πριν από το 1890, με αφορμή την αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων. Από το 1897, μετά την τέλεση των 1ων σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα, άρχισαν να πραγματοποιούνται εγχώριες διοργανώσεις ενόργανης γυμναστικής, αλλά περίπου 15 χρόνια αργότερα, με την έναρξη των Βαλκανικών Πολέμων, κάθε αθλητική δραστηριότητα πέρασε σε δεύτερη μοίρα και σταδιακά η αγωνιστική γυμναστική έπαψε να εξασκείται σε οργανωμένη μορφή στην Ελλάδα.

Η αναβίωση

Έπειτα από περίοδο ύφεσης σχεδόν μισού αιώνα, η αναγέννηση ξεκίνησε το 1968, με επίκεντρο τη Θεσσαλονίκη και με πρωτεργάτρια την Ουγγαρέζα πρώην πρωταθλήτρια της ενόργανης γυμναστικής Νέλι Τσάπο – Άνταλ. Η σύζυγος του καταξιωμένου προπονητή του στίβου Γκιούλα Άνταλ ήταν εκείνη που μεταλαμπάδευσε τις γνώσεις της στις επίδοξες Ελληνίδες αθλήτριες της ενόργανης γυμναστικής, ενώ στην ενόργανη γυμναστική ανδρών δραστηριοποιήθηκε ο Χρήστος Χατζητάκης. Ένας από τους πρώτους μαθητές του τελευταίου ήταν ο σημερινός πρόεδρος της Ε.Γ.Ο., Θανάσης Βασιλειάδης. Παράλληλα, στην Αθήνα ξεκινούσε να διδάσκει τις αρχές της ενόργανης γυμναστικής ο Ιωάννης Σατρατζέμης, ο οποίος είχε γνωρίσει το άθλημα στη Γερμανία.

Από το 1971 άρχισε και επίσημα η διεξαγωγή πανελληνίων πρωταθλημάτων ενόργανης, υπό την αιγίδα του Συνδέσμου Ελληνικών Γυμναστικών και Αθλητικών Σωματείων (Σ.Ε.Γ.Α.Σ.), στον οποίο υπαγόταν διοικητικά η ελληνική αγωνιστική γυμναστική.

Η ανοδική πορεία

Στην κατακόρυφη άνοδο της δημοτικότητας της ενόργανης γυμναστικής συνέβαλε η τέλεση των Βαλκανικών Αγώνων του 1976 στο Αλεξάνδρειο Μέλαθρο της Θεσσαλονίκης, όπου μεταξύ άλλων συμμετείχε η περίφημη Ρουμάνα πρωταθλήτρια Νάντια Κομανέτσι, λίγους μήνες μετά το θρίαμβό της στους Ολυμπιακούς του Μόντρεαλ. Η Ελλάδα εκπροσωπήθηκε για πρώτη φορά σε διεθνή διοργάνωση εκτός Βαλκανίων το 1978, όταν ο Μίλτος Ιορδάνου και ο Μίμης Γιαννουλίδης συμμετείχαν στο παγκόσμιο πρωτάθλημα ενόργανης του Στρασβούργου. Ακολούθησε η σταθεροποίηση στο διεθνές στερέωμα, ενώ ταυτόχρονα έκανε τα πρώτα βήματά της και η ρυθμική γυμναστική, με πρώτη διεθνή συμμετοχή εκτός Βαλκανίων το 1984, στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Βιέννης, στο οποίο έλαβαν μέρος οι Λυδία Αργυράκη, Δανάη Νόντα και Μαρία Αλεβίζου.

Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1988, στην Σεούλ, σημειώθηκε η παρθενική παρουσία της ελληνικής γυμναστικής στις Ολυμπιακές διοργανώσεις τού 20ου αιώνα, με τη Φωφώ Βαρβαριώτου στην ενόργανη και τις Μαρία Αλεβίζου, Γιώτα Τσίτσελα στη ρυθμική.
Λίγο νωρίτερα, στους Μεσογειακούς Αγώνες του 1987, η Αιμιλία Δέλιου ανέβαζε την Ελλάδα για πρώτη φορά στο βάθρο, κατακτώντας δύο μετάλλια στη Λατάκια της Συρίας.

Η καταξίωση

Με πρωτοπόρο τον Ιωάννη Μελισσανίδη, η ελληνική γυμναστική απέκτησε πρωταγωνιστικό ρόλο διεθνώς κατά τη δεκαετία του ’90. Ο Μελισσανίδης έγινε ο πρώτος Έλληνας αθλητής της ενόργανης που κατέκτησε μετάλλια σε διοργανώσεις μεγάλης εμβέλειας. Κατά σειρά, ανέβηκε στο βάθρο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Εφήβων του 1991, που φιλοξενήθηκε στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, αλλά και στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1994, στο Μπρίσμπεϊν της Αυστραλίας, όπου κέρδισε το αργυρό μετάλλιο στις ασκήσεις εδάφους.

Ωστόσο, η επιτυχία του Μελισσανίδη η οποία αναμφισβήτητα άλλαξε τον ρου της ελληνικής γυμναστικής, ήρθε το 1996 στην Ατλάντα, όπου κατέκτησε το χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο στις ασκήσεις εδάφους και έδειξε τις τεράστιες προοπτικές του αθλήματος στην Ελλάδα. Στην Ατλάντα σημειώθηκε και η μοναδική παρουσία πλήρους ελληνικής ομάδας ενόργανης σε Ολυμπιακούς Αγώνες, αφού η Εθνική γυναικών είχε πάρει την ομαδική πρόκριση. Στο μεταξύ, άλλωστε, είχαν ωριμάσει οι συνθήκες για τη δημιουργία μιας ανεξάρτητης Ομοσπονδίας γυμναστικής, η οποία θα μπορούσε να διαγράψει τη δική της αυτόνομη πορεία, αποδεσμευμένη από τον διοικητικό έλεγχο του Σ.Ε.Γ.Α.Σ..

Η 25ετία της Ε.Γ.Ο.

Η δημιουργία της Ελληνικής Γυμναστικής Ομοσπονδίας συνοδεύτηκε από την έκρηξη διακρίσεων σε διεθνές επίπεδο, κατά τα χρόνια που ακολούθησαν: Στην ενόργανη, το 1998 οι Ιωάννης Μελισσανίδης και Δημοσθένης Ταμπάκος κατέκτησαν τα πρώτα ελληνικά μετάλλια σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ανδρών, το 2000 ο Ταμπάκος κέρδισε το αργυρό Ολυμπιακό μετάλλιο στους κρίκους και το 2001 ο Βλάσης Μάρας έγινε ο πρώτος Έλληνας παγκόσμιος πρωταθλητής, κερδίζοντας το χρυσό μετάλλιο στο μονόζυγο, επίτευγμα που επανέλαβε και το 2002. Την ίδια χρονιά ήρθε η διεθνής καταξίωση και για τον Βασίλη Τσολακίδη, που κέρδισε τον ευρωπαϊκό τίτλο στο δίζυγο.

Στην Αθήνα, το 2004, ο Δημοσθένης Ταμπάκος κατέκτησε το δεύτερο Ολυμπιακό μετάλλιο της καριέρας του, ανεβαίνοντας αυτή τη φορά στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου, ενώ έγινε ταυτόχρονα κάτοχος του Ολυμπιακού, του παγκόσμιου και του ευρωπαϊκού τίτλου στους κρίκους. Το 2007 ο Λευτέρης Κοσμίδης απέδειξε ότι η ελληνική γυμναστική έχει μέλλον, αφού έγινε ο νεότερος Έλληνας που κατέκτησε μετάλλιο σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ανδρών, τερματίζοντας 3ος στις ασκήσεις εδάφους. Παράλληλα, στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2007 η Στεφανί Μπισμπίκου κατέκτησε το πρώτο ελληνικό μετάλλιο της γυναικείας ενόργανης σε μια κορυφαία διοργάνωση, παίρνοντας την 3η θέση στη δοκό ισορροπίας.

Εξίσου πολλές και σπουδαίες ήταν οι επιτυχίες της ρυθμικής γυμναστικής, με απαρχή το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1997. Στην Πάτρα, στην πρώτη διεθνή διοργάνωση που τέλεσε η νεοσύστατη τότε Ελληνική Γυμναστική Ομοσπονδία, η Μαρία Παγκάλου κέρδισε δύο αργυρά μετάλλια και το Ανσάμπλ γυναικών πρόσθεσε άλλο ένα. Ακολούθησε η παγκόσμια καταξίωση της ομάδας Ανσάμπλ, η οποία σάρωσε τα μετάλλια το 1999 (δύο χρυσά και ένα αργυρό στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, τρία χρυσά στο Ευρωπαϊκό) και αναδείχθηκε χάλκινη Ολυμπιονίκης το 2000 στο Σίδνεϊ.

Οι επιτυχίες συνέχισαν να έρχονται και στα χρόνια της οικονομικής κρίσης, αφού το οικοδόμημα της ελληνικής γυμναστικής αποδείχθηκε αρκετά ισχυρό και μπόρεσε να κρατηθεί σε περίοπτη θέση, παρά τα πρωτοφανή προβλήματα που ταλανίζουν τον ελληνικό αθλητισμό: Ο Βλάσης Μάρας έγραψε ιστορία το 2010, φτάνοντας στην συγκομιδή – ρεκόρ των πέντε ευρωπαϊκών τίτλων στο μονόζυγο, ενώ ο Λευτέρης Κοσμίδης και ο Βασίλης Τσολακίδης πρόσθεσαν τα ονόματά τους στη λίστα με τους παγκόσμιους πρωταθλητές της ελληνικής ενόργανης.

Οι επιτυχίες συνεχίστηκαν και την τετραετία 2013-2016. Στην ενόργανη έλαμψε το αστέρι του «άρχοντα των κρίκων» Λευτέρη Πετρούνια, που σάρωσε τα χρυσά μετάλλια στο διάβα του, καθώς θριάμβευσε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο έπειτα από την κατάκτηση δύο συνεχόμενων ευρωπαϊκών και ενός παγκόσμιου τίτλου, δημιουργώντας ένα εντυπωσιακό σερί επιτυχιών.
Παράλληλα, στη ρυθμική γυμναστική η Βαρβάρα Φίλιου επανέφερε την Ελλάδα στους τελικούς οργάνων των παγκοσμίων πρωταθλημάτων, ενώ το ελληνικό Ανσάμπλ είχε σταθερή παρουσία σε όλα τα μεγάλα ραντεβού, κόντρα σε όλες τις αντιξοότητες.

Τα επόμενα χρόνια συνοδεύτηκαν από νέα κατορθώματα, στην ενόργανη γυμναστική από τον Λευτέρη Πετρούνια με δύο νέους παγκόσμιους τίτλους και με το χάλκινο Ολυμπιακό μετάλλιο στο Τόκιο, αλλά και στη Γυμναστική για Όλους από την Ολυμπιάδα Θρακομακεδόνων. Παράλληλα, σημειώθηκαν οι πρώτες διακρίσεις για το νέο άθλημα του παρκούρ, με τη ελληνική Γυμναστική να αναπτύσσεται σταθερά και να αντεπεξέρχεται στις δυσκολίες που δημιούργησε η πανδημία.

Πλέον, οι πρωταθλητές της Ελληνικής Γυμναστικής Ομοσπονδίας, καταξιωμένοι αλλά και ανερχόμενοι, μπαίνουν με ακόμα μεγαλύτερες φιλοδοξίες στον νέο Ολυμπιακό κύκλο, έτοιμοι να φτάσουν ψηλότερα και να γράψουν περισσότερες χρυσές σελίδες, δημιουργώντας υγιή πρότυπα και μεταλαμπαδεύοντας με τον καλύτερο τρόπο τις αξίες του αθλητισμού.

Ο Ολυμπιακός κύκλος 2022-2024 ξεκίνησε με την ανάληψη του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ρυθμικής Γυμναστικής στο Φάληρο, της μεγαλύτερης διοργάνωσης της τελευταίας 15ετίας για το άθλημα στην Ελλάδα, με τη φιλοξενία του εκπαιδευτικού προπονητικού καμπ ενόργανης γυμναστικής αγοριών της European Gymnastics στη Θεσσαλονίκη, καθώς και με σημαντικές αγωνιστικές διακρίσεις και μετάλλια για τους Έλληνες πρωταθλητές στα μεγάλα διεθνή ραντεβού της ρυθμικής γυμναστικής, του τραμπολίνο, της Γυμναστικής για Όλους και του παρκούρ, επαναφέροντας την Ελλάδα σε πρωταγωνιστικό ρόλο.